Ieder jaar worden in Europa en Centraal-Azië meer dan 23 miljoen mensen ziek door onveilig eten. Er sterven ook ongeveer vijfduizend zieken hieraan. Het gaat dan vooral om mensen in de lagere inkomensklassen en om kinderen.

Volgens de WHO moeten de regio’s zich harder inzetten om deze getallen omlaag te brengen. Dat is mogelijk omdat het hier zieken en sterfgevallen betreft die nergens voor nodig zijn. Ze zijn te voorkomen.

De WHO-baas verklaarde dat hij begrijpt dat we hier te maken hebben met een complexe situatie waarbij allerlei lokale en internationale instanties zijn betrokken. Bovendien zijn er wel tweehonderd verschillende ziekten die door besmet eten kunnen worden veroorzaakt. Het gaat dan over besmettingen door bacteriën, virussen, parasieten of chemische stoffen.

Verspreiding onveilig voedsel door globalisering

Hij benadrukte ook dat er verscheidene nieuwe ontwikkelingen zijn die invloed hebben op de voedselveiligheid. Het gaat dan over nieuwe ontwikkelingen bij de productie, handel en consumptie van voedsel. Vooral ook de globalisering en internationale handel in agrarische producten hebben de eetgewoontes bij consumenten veranderd. Deze globalisering verhoogt in ieder geval de risico’s voor de verspreiding van onveilige producten over grote gebieden.

Verder merkte de WHO op dat de COVID-19 pandemie ervoor zorgde dat levensmiddelenbedrijven voorzorgsmaatregelen moesten treffen om overdracht van het virus (van mens op mens) te voorkomen.

De WHO-EU ondersteunt in totaal 53 landen om de situatie ten aanzien van voedselveiligheid te verbeteren.

Redactionele noot

Simone Hertzberger Met die 53 landen bedoelt de WHO een combinatie van Europa en Centraal-Azië.

In de Thema Update Voedselveiligheid schrijven wij regelmatig over uitbraken of recalls waarbij wereldwijd verhandelde producten de bron zijn. Voorbeelden te over. Om enkele producten te noemen: tonijn, aardbeien, kaas, kiemgroente, gerookte zalm, gedroogd en vers fruit, maar ook kipproducten en rundvleesproducten zijn gevoelig voor een microbiologische besmetting. Zulke producten komen terecht in grote internationale handelsstromen of worden via lokale, korte ketens verhandeld. Blijvende inzet is noodzakelijk, zowel van de wereldwijde agrovoedselketen als de korte, meer lokale ketens, om zo veilig mogelijke producten aan consumenten te kunnen aanbieden.

Korte ketens kunnen ook overigens natuurlijk ook voedselveilig georganiseerd zijn.

Bron: WHO Europe (2x), WHO Europe landenoverzicht