Gras is volgens de onderzoekers niet enkel voor herkauwers. Zij hebben een methode ontwikkeld om gras om te zetten in een eetbaar ingrediënt.

Vezelgehalte

Gras bevat een erg hoog vezelgehalte. Dit is volgens de onderzoekers geen probleem voor herkauwers zoals koeien. Maar mensen kunnen gras, zoals het in de natuur groeit, niet verteren. De onderzoekers ontwikkelden een eiwitextractiemethode voor gras om het wel verteerbaar te maken.

Extractieproces

Gras wordt door een ontwateringspers geduwd. Dit werkt ongeveer zoals een grootschalige fruitpers. Deze pers scheidt het gras in droog en nat materiaal. Het droge materiaal is erg hoog in vezels, het natte materiaal is hoog in eiwitten. Vervolgens wordt het eiwit uit het natte materiaal geëxtraheerd, waardoor er een eiwitpoeder overblijft. Het overgebleven droge materiaal kan heel goed als veevoer worden ingezet.

Aminozuren

Het eiwitpoeder wat overblijft, heeft een vergelijkbaar aminozurenprofiel als soja, eieren en wei. Daarentegen heeft gras niet veel mest nodig om te groeien en is daarmee volgens de onderzoekers een erg milieuvriendelijk plantaardig eiwit.

Vervanging dierlijke eiwitten

Raaigras heeft volgens de onderzoekers een hoog gehalte van de ‘juiste’ aminozuren. “De eiwitten in een product kunnen het beste gemeten worden aan de hand van de aminozurencompositie”, vertelt een onderzoeker. “Daardoor zijn lang niet alle eiwitbronnen een goede vervanging voor dierlijke eiwitten zoals blees, eieren en melk.”

Smaak

Maar is het wel lekker? Volgens de onderzoekers is gras niet echt smaakvol. Het smaakt erg bitter. Echter ontwikkelde de Technische Universiteit eiwitrepen met 10% graseiwit . Deze repen werden als lekker beoordeeld.

De bittere smaak kan naar de achtergrond worden gedreven door aromatische ingrediënten als drop, gember, honing en pindakaas toe te voegen. De onderzoekers willen de bittere smaak nog meer verminderen, zodat de eiwitpoeder veel breder kan worden ingezet binnen de voedingsmiddelenindustrie.

Milieubewust

“Graseiwit moet uiteindelijk kunnen concurreren met goedkope producten zoals soja. Het moet goed betaalbaar zijn, functioneel toepasbaar en lekker. Het doel is dat er veel producten geproduceerd worden met graseiwit. Wij verwachten dat het vooral populair wordt onder jonge consumenten die milieubewust willen leven”, vertelt Peter Ruhdal Jensen, professor aan de Technische Universiteit.

Novel food

Graseiwit is een novel food en moet dus nog door de Europese voedselveiligheidsautoriteit (EFSA) worden goedgekeurd voor menselijke consumptie. The National Food Institute werkt mee aan het onderzoek naar graseiwitten en is daarbij verantwoordelijk voor het vaststellen van eventuele ongewenste gifstoffen en allergenen.

Jensen ziet het als belangrijke taak van het National Food Institute om het gebruik van graseiwit in voedingsmiddelen goedgekeurd te krijgen. “Op die manier kunnen we bijdragen aan een radicale verandering in onze eetgewoonten. Weg van dierlijke eiwitten die een negatieve invloed hebben op het milieu en dichter bij duurzamere alternatieven.”