Zij vertelt in vakblad Verpakkingsmanagement over de communicatie rondom bioplastics en ‘greenwashing’ van informatie.

De term ‘bioplastics’ omvat verschillende betekenissen. Bioplastics kunnen gemaakt zijn uit grondstoffen van biologische oorsprong, maar ook uit niet-bio grondstoffen. In de laatste groep zitten zowel biodegradeerbare als niet-biodegradeerbare kunststoffen.

Van natuurlijke oorsprong

Veel bioplastics bestaan uit een mix van de biobased en biodegradeerbare grondstoffen, of worden vermengd met conventionele grondstoffen.

“Voor materialen die bestaan uit een mix van biobased en andere materialen moet je het percentage biobased vermelden en kunnen bewijzen”, doceert Lange.

“Ook gereputeerde bedrijven gaan hier de fout in. Beweringen als ‘van natuurlijke oorsprong’ of ‘afkomstig van hernieuwbare bronnen’ betekenen niets als ze niet ondersteunt worden door onderzoek, feiten en cijfers. Vermeldingen zoals ‘volgens de 14C-methode’, ‘volgens CEN/TS 1637/ASTM 6866’, ‘volgens ACDV’, enzovoort, wekken meer vertrouwen.”

Duurzame landbouw

Vooral beweringen in verband met de duurzame landbouw zijn volgens Lange een bron van ergernis in de ogen van specialisten. Zij zouden geen boodschap hebben aan loze beweringen, maar willen weten of een teelt gecertificeerd is, bijvoorbeeld volgens ISCC Plus, Working Landscapes Programme of BonSucro.

Objectiviteit

In veel milieucommunicatie mist volgens Lange objectiviteit. “Je zou verwachten dat bedrijven normen en objectieve studies hanteren als ze de duurzaamheid van hun producten willen aantonen”, merkt Lange op.

Specialisten van TerraChoice, een Canadees milieumarketingbureau, gaan er van uit dat 98% van de milieuclaims van bedrijven greenwashing is. De beweringen van het bedrijf worden volgens vakblad Verpakkingsmanagement door de meeste spelers in de sector serieus genomen.

Lange adviseert bedrijven om hun boodschappen over de invloed van hun producten en productie op het milieu ‘specifiek, accuraat, relevant en waarheidsgetrouw’ te formuleren.