Over de definitie wat onder nanotechnologie valt, lopen de meningen uiteen. De grens voor nano wordt meestal bij 100 nanometer gelegd. Maar voor de voedingsmiddelenwetenschap valt heel veel binnen deze grens.

Functionaliteit
Frans Kampers, coördinator Bionanotechnologie aan Wageningen Universiteit, legt uit: “Een ei koken is ook bewust de structuur op nanoschaal veranderen. Volgens de meeste gangbare definities zou dit dus onder nanotechnologie vallen, maar dat is natuurlijk onzin.” Volgens Kampers is er sprake van nanotechnologie als een structuur op nanoschaal in elkaar wordt ‘geknutseld’ die een speciale functionaliteit heeft. “Die structuur zelf mag best groter zijn dan 100 nanometer.”

Wees open
De pleitbezorgers van nanotechnologie zeggen dat er mechanismen moeten worden ontwikkeld om de risico’s van nanotechnologie in te schatten. “Wees open over de mogelijkheden én de risico’s”, luidt het advies. Rikilt, het instituut dat onderzoek doet naar de veiligheid en gezondheid van voedsel, startte onlangs met het driejarig EU-project NanoLyse waarin ze methoden ontwikkelen voor de detectie van nanodeeltjes in voeding.

Risicobeoordeling
Unilever meldt de mogelijkheden van nanotechnologie voor voeding wel te bezien, maar zegt dat er nog veel onderzoek op het gebied van de risicobeoordeling nodig is. Ook geeft Unilever aan dat bij toepassing van nanotechnologie een nieuw product via de Novel Foods-wetgeving moet worden getoetst en dat kost veel tijd.

Lees meer over nanotechnologie in VMT 8