De onderzoekers vergeleken de effecten van het gebruik van stearinezuur in vergelijking met transvetzuren, andere verzadigde vetzuren en onverzadigde vetzuren op het risico op hart- en vaatziekten.

Onverzadigde voorkeur
Er is meer onderzoek nodig om het effect van stearinezuur op nieuwe biomarkers voor het risico op hart- en vaatziekten, zoals fibrinogeen, te bepalen. Het gebruik van onverzadigde vetzuren heeft de voorkeur boven dat van stearinezuur.

Bronnen
Vlees, vis, eieren en zuivelproducten zijn de belangrijkste bronnen van stearinezuur. Amerikanen en West-Europeanen nemen naar schatting evenveel stearinezuur in via de voeding, ongeveer 3 energieprocent.

Verzadigde vetzuren
Een hoge inname aan stearinezuur gaat meestal gepaard met een hoge inname aan andere verzadigde vetzuren zoals laurinezuur, myristinezuur en palmitinezuur. Van de verzadigde vetzuren in de voeding bestaat 56% uit palmitinezuur en 26% uit stearinezuur.

Epidemiologisch onderzoek
Er is weinig epidemiologisch onderzoek gedaan naar de effecten van stearinezuur op het risico van hart- en vaatziekten. Op basis van de epidemiologische gegevens concluderen de auteurs dat veel, maar niet alle studies een positief verband aantonen tussen de inname van verzadigde vetzuren en het risico op hart- en vaatziekten.

Acceptabel alternatief
De auteurs concluderen dat stearinezuur een acceptabel alternatief is voor transvetzuren en de cholesterolverhogende verzadigde vetzuren voor toepassingen met vast vet zoals gebak, bak- en braadproducten en smeersels voor op brood. De onderzoekers schatten dat vervanging van transvetzuren door stearinezuur de inname aan stearinezuur tot maximaal 4 tot 5 energieprocent zal verhogen.

Lees een samenvatting van het artikel in AJCN