Bespiegelingen

Dionne Irving
dirving@noordervlietmedia.nl

We blijven toch eten!?

Kredietcrisis of niet, iedere consument vindt nog steeds zijn weg richting de markt of de plaatselijke super om de dagelijkse boodschappen en ontbrekende voetbalplaatjes in te slaan. We blijven toch eten! Hoera, crisis! De voordelen van de alsmaar dooretende mens tijdens de crisis zijn duidelijk. De voedingsmiddelenindustrie heeft gelukkig niet rigoureus hoeven te saneren zoals de automobielindustrie en de elektronicabusiness. Gelukkig zijn auto’s niet gemaakt van chocolade, aardappelzetmeel, komkommers en/of autodrop. Bovendien kunnen foodbedrijven het al jaren krappe personeelsbestand aanvullen door werkloze procesoperators uit de chemische industrie en ict-ers om te scholen tot waardevolle medewerkers in de levensmiddelenproductie. En werkloze bankiers die genoeg geld hebben om thuis op de bank te zitten, hebben ook genoeg tijd om te kokkerellen. Trendwatcher Adjiedj Bakas zei tijdens het Food Event dat consumenten in tijden van crisis troost zoeken. En eten kan dat bij uitstek bieden. Niet voor niets zien krokettenproducenten hun verkoopcijfers de laatste tijd stijgen.
Daarnaast vindt de troostzoekende burger de wereld ook te groot worden. Bakas noemde het met een mooi woord glocalisering: globaal maakt plaats voor lokaal. Daarom varen ook de producenten van regionale voeding wel bij de crisis. Schapenkaas en de spruitui worden populair.
Maar is het wel goed dat we blijven dooreten? Het Nederlands Instituut voor Sport en Bewegen (NISB) rekende onlangs uit dat alle volwassen Nederlanders samen 70 miljoen kilo te zwaar zijn, 135 zwembaden vol. Al dat troostvoer dat we zittend op de bank hangend voor de tv verorberen, groeit gestaag door op onze botten. De overheid en in het bijzonder het ministerie van VWS lichtte tijdens het Food Event de binnenkort te verschijnen Nota Overgewicht toe: “Het integraal gezondheidsbeleid moet rekening houdend met de parallellie van belangen oplossingsrichtingen ingaan om de consument een spiegel voor te houden.” Ik geloof niet dat iemand van deze taal minder gaat (troost)eten of harder gaat rennen.
Een ander nadeel van de crisis is dat de dooretende consument in de supermarkt economisch kiest. Hij houdt zijn krappe beurs, waarvan het onzeker is of die in de toekomst nog maandelijks wordt bijgevuld, goed in de gaten. De door Wakker Dier gehate kiloknallers, de allerlaagste prijsjes en de twee-voor-de-prijs-van-1 zullen van de schappen vliegen. Voelt u ook al de duimschroeven van de retail? Ook de Belgen komen intussen af op de koopjes in de Nederlandse supermarkt. Melkjes met een al dan niet goedgekeurde gezondheidsclaim, duurzaam geproduceerde voedingsmiddelen of fairtradeproducten zullen het onderspit delven. Dus crisis hoera? We blijven helaas toch eten. Op de oude manier.