De industrie neemt de consument onvoldoende serieus, onder andere door hem ten onrechte kunstmatig te splitsen in een burger en een consument. Enerzijds moet informatie vanuit het standpunt van de consument en niet van de producent worden verzameld en toegankelijk worden gemaakt. Anderzijds moeten er op bedrijfs-, regionaal, nationaal en internationaal niveau consumenten/producentenraden (CPR’s) worden gevormd.Niemand in voedselland komt er goed vanaf. De dieren zeker niet. Maar de consument heeft het toch eigenlijk het zwaarst. Het is een beklagenswaardige figuur die van het ene eetmoment naar het andere wordt gejaagd, op zoek naar zo goedkoop mogelijk, zo veel mogelijk, en zo geestdodend mogelijk voedsel [1].