De studie is gestart om uit te zoeken of de zorgen van het publiek over de dalende voedingswaarde van tarwe door de jaren heen terecht zijn. Volgens de consumenten hebben de tarwevarianten van nu een hogere tarweopbrengst maar hebben ze minder mineralen. 88% van de extra opbrengst van wintertarwe komt door genetische verbetering van tarwevarianten zo hebben onderzoekers uitgerekend.

Invloed kweektechnieken

De wetenschappers groepeerden 39 tarwevariëteiten in tijdsvakken: de periode tussen 1790-1916 (voor genetische selectie), 1935-1972 (beter begrip van genetica) en 1980-2012 (moderne kweektechnieken volop gebruikt). Al deze varianten groeien (groeiden) in het Verenigd Koninkrijk. Ze zijn winterhard.

Tarwebloem is het meest geconsumeerde meel is in het Verenigd Koninkrijk

Analyse voedingsstoffen

Ze lieten de planten drie jaar groeien op gerandomiseerde testvelden. De tarwe werd na deze periode geoogst en gemaald. De bloem werd onder andere geanalyseerd op het gehalte aan voedingsvezel (arabinoxylan en betaglucan). Suikers, aminozuren, organische zuren, choline en betaine werden ook gemeten. De onderzoekers wilden weten of de samenstelling was veranderd door intensieve teelt door de jaren heen. Ze onderzochten tarwebloem omdat dat het meest geconsumeerde meel is in het Verenigd Koninkrijk. Hierdoor zijn de resultaten voor een grotere groep interessant dan wanneer volkoren tarwemeel werd geanalyseerd.

Meer vezel en suiker

De concentratie van de componenten varieerde sterk, volgens de onderzoekers een sterk teken voor de invloed van de omgeving. Ze namen wel enkele trends waar. De concentratie van arabinoxylanvezel en oplosbare suiker nam toe. De concentratie van zink en ijzer nam wel af.

Minder acrylamide

De concentratie van de meeste aminozuren nam af. Ook de concentratie van asparagine nam af. Dit aminozuur is de precursor voor acrylamide. Het betainegehalte nam ook toe. Deze stof werkt positief op de cardiovasculaire gezondheid.

Volgens de Britse onderzoekers blijkt uit de studie dat er geen bewijs is dat intensieve teelt de afgelopen 200 jaar negatieve effecten heeft op gezonde componenten van tarwebloem.