De regels voor dierenwelzijn en voedselveiligheid worden volgens de NVWA onvoldoende nageleefd, soms zelfs moedwillig.

Innovatiekracht

Volgens de analyse opereren bedrijven in de pluimveevleesketen in een sterk competitieve, internationale markt. Meerdere ketenschakels tonen innovatiekracht, bijvoorbeeld door reductie van antibioticagebruik, het terugdringen van voetzoollaesies of de aanpak van karkasverontreiniging op slachterijen. De huidige markt zorgt echter ook voor kwetsbaarheden.

Dierenwelzijn en voedselveiligheid onder druk

Zo geeft Inspecteur-generaal NVWA Rob van Lint aan dat het niet naleven van wet- en regelgeving door ondernemers in de hand word gewerkt door de opzet van het productiesysteem en de manier waarop de ketenpartners zich met elkaar verhouden. ‘Ondanks de stappen die de pluimveevleessector de afgelopen jaren al heeft gezet, laat deze ketenanalyse zien dat de beheersing van de risico’s voor dierenwelzijn en voedselveiligheid in een deel van de bedrijven nog te veel onder druk staat. Naleving van wet- en regelgeving bij ondernemers in meerdere ketenschakels schiet te kort of regels worden moedwillig overtreden. Als je alles onder elkaar zet, geeft dat een zorgelijk beeld.’

Belangrijkste risico’s

De risicoanalyse geeft aan dat onvoldoende voer , drinkwater en zitstokken grote risico’s voor dierenwelzijn zijn. Maar ook overbezetting en een tekort aan droog strooisel in de stallen blijkt veel voor te komen. Verder lopen dieren kans op letsel tijdens het vangen en transport en eenmaal in het slachthuis is een slechte verdoving een groot risico voor het welzijn van het pluimvee.

Daarnaast blijken de ziekmakende bacteriën Campylobacter en Salmonella vaak aanwezig in de ketenschakels. Dit is een risico voor de voedselveiligheid al kunnen consumenten besmetting voorkomen door hygiënisch te werken en vlees door en door te verhitten.

Integrale aanpak nodig

Van Lint geeft aan dat ‘de geconstateerde problemen niet op te lossen zijn met alleen maar meer toezicht door de NVWA. Om de problemen in de keten echt aan te pakken is een stevige, integrale aanpak nodig van ketenpartijen, beleidsmakers en de NVWA.’