Zo opent Cor Groenveld van Lloyd’s zijn overzichtsartikel met de kop ‘Harmonisatie standaarden en certificatie dichterbij dan ooit’, terwijl even verderop in dit themanummer consultant Fons Schmid opent met ‘Harmonisatie standaarden nog ver weg’.

Ook na het eerste lustrum van het GFSI komen er nog steeds standaarden bij. Daarover is vrijwel iedereen het eens. Streefde deze organisatie in eerste instantie naar een foodstandaard, al snel moest zij haar doelstelling bijstellen naar zo min mogelijk standaarden die zo min mogelijk van elkaar verschillen, en daarmee acceptabel zijn voor retailers. De Nederlandse retailers onderschrijven dit en houden zich daar voorbeeldig aan.

Helaas veel buitenlandse collega’s niet. Tesco, die in 2007 als een van de zeven grote retailers, het benchmark model van GFSI onderschreef, schijnt een scheve schaats te rijden, afgaande op de geluiden die ik hoor en die u voor een deel in dit nummer kunt lezen.

Een opmerkelijke situatie. Als de geluiden over extra eisen, eigen audits, nieuwe programma’s en standaarden juist zijn, en ik heb geen enkele reden aan de auteurs in dit themanummer te twijfelen, geeft dit ook weer hoe hopeloos de situatie in het internationale retail-land momenteel is. Eigenbelang staat als nooit te voren bovenaan, het gemeenschappelijke belang wordt hooghartig ter zijde geschoven, of zo u wilt arrogant uit het oog verloren. De vraag daarbij is dan natuurlijk wel hoe producenten zich opstellen richting hun toeleveranciers, maar dat terzijde.

Het zijn in ieder geval geen ontwikkelingen waardoor producenten en hun afnemers dichter bij elkaar komen te staan. In die zin is het natuurlijk niet vreemd dat grote internationale concerns de ISO 22000 omarmen en daarnaast een sectorspecifieke aanvulling in de vorm van PAS 220 hebben geschreven. Naast hun hang naar uniformiteit zijn zij de ‘willekeur’ van retailers zat. In die zin dreigt de certificatiemarkt in een spagaat te komen.

Aan de ene kant de onafhankelijken die onafhankelijke schema’s als ISO ontwikkelen en omarmen en lijnrecht daar tegenover de afhankelijken die zich conformeren aan een standaard die wordt beheerd door de retail.

Welke kant, als dat tenminste al gebeurt, de certificatie opgaat, wordt in dit nummer niet beslist. Veel zal afhangen van middelen, mogelijkheden en de eisen van de klant die nog steeds koning is.

Natuurlijk kan het geen kwaad hierover eens met uw collega’s van gedachten te wisselen. Vandaar dat een van de sessies op het VMT Food Event, op 16 maart 2010 in Nieuwegein, opnieuw gaat over voedselveiligheidsstandaarden, met als doel een klein stapje verder te komen naar harmonisatie van standaarden, die nog heel ver weg lijkt te zijn, maar tegelijkertijd dichterbij kan zijn dan ooit.